Συνήθως, όταν γράφεις σε παρασύρουνε τα λόγια! Ένας παράλογος χείμαρρος, μ’ αστέρια, τόπους και ταξίδια, γεμάτο με πειρατές και κουρασμένους ταξιδιώτες.
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , Μάρτιος 16, 2015
Κι είναι ο λόγος, η αιτία, αυτό π’ αναζητάς λίγες στιγμές, το βράδυ. Παλιές αγάπες, όνειρα, στιγμές που νόμιζες πως θα ‘χες βρει εξήγηση
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , Σεπτέμβριος 27, 2014
Ήσουν απ’ τις λαμπρότερες θεότητες στην πρώιμη γη. Στα πόδια σου, ο νέος κόσμος, όταν ακόμα τα βράδια κι οι ημέρες, διαρκούσαν ώρες!
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , Σεπτέμβριος 23, 2013
Τις στιγμές, που το βλέμμα παραμένει ίδιο, σε ένα ατέλειωτο κενό. Είναι εκείνες οι φορές, που ο χρόνος σταματάει
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , Σεπτέμβριος 8, 2013
Όταν πέφτουν οι σκιές, και πλησιάζει βράδυ: Σαν κάτι να θυμάμαι…
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , Μάιος 27, 2010
Σκέφτηκα να γράψω μια “ποίηση”, κάτι σαν ξένο! κάνοντας χρήση μιας θέρμης και ενός πράσινου βλαστού να αναζητήσω μερικές συνήθειες που βρίσκονται στην έννοια κάθε ζωής
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , Δεκέμβριος 30, 2008
Στα μακρινά, σε μένα δέντρα στρέφω ένα βλέμμα κι από το βάδισμα, το σώμα έχει χαθεί.
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , Δεκέμβριος 18, 2008