Η μέρα ξεκινά με το σκοτάδι, καθώς ο Ήλιος σηκώνεται βιαστικά για να το διώξει.
Έτσι, η ζωή αγγίζει με χρώμα δέντρα και βουνά, καθώς η δροσιά της νύχτας
υποχωρεί στις ντροπαλές σκιές του νέου κόσμου.

Κι έτσι τα πρώτα βήματα, οι πρώτες εικόνες της ημέρας, του πρώτου περίπατου,
 στολίζονται από τις σκούρες αποχρώσεις της παλαιότερης δροσιάς.
- Μέσα τους, ακόμα βλέπεις κι αισθάνεσαι τον άσβεστο βόμβο της σιωπής! 

Κι όπως το φως μας ζωγραφίζει, δίνει υπόσταση σε έννοιες,
η ομορφιά των λουλουδιών, αποκτά την αξία της αλήθειας! 
Κι όπως μας ζεσταίνει, όλα τρέμουν σα νεογέννητη  ζωή,
ενώ η πρώιμη φύση κρύβεται στις σκιές, κι αφουγκράζεται σιωπή! 

Μα όσο ο κόσμος έχει χρώματα, όσο ο ύπνος του Ήλιου στολίζεται
με την όμορφη, γνώριμη δροσιά, αυτές θα ξυπνούν για λίγο να μιλήσουν στα κρυφά,
να παίξουν λίγο με τα φύλλα, να ταξιδέψουν γύρω από φωτιές...
Και να ανατριχιάσουν τις ψυχές που αρέσκονται να βλέπουν φως! 

- Κι όταν Ήλιε, μεροβάτη, ξυπνήσεις πάλι σαστισμένος, να θυμάσαι...
Εδώ στο πρώτο κόσμο κρύβονται! Εδώ πάντοτε θα φτιάχνεται το άρωμα του σύμπαντος.
Όσες μορφές και χρώματα, στα λουλούδια κι αν γεννήσεις!