Είναι η μέρα που βλέπω κάθε φορά. Το μωβ που σιγά-σιγά ανοίγει, γίνεται το όμορφο, λευκό-γαλάζιο, που νιώθω τόσο γνώριμο. Δεν είναι το φως που μ’ αρέσει όμως να βλέπω. Μ’ αρέσει να βλέπω τις σκιές! Οι σκιές λένε πάντα αλήθεια. Προδίδουν πάντοτε που βρίσκεται ο ήλιος. Προδίδουν πάντα, τη τέλεια γωνία να κρυφτείς… -…

Καλά να μπει το νέο έτος! Ας ελπίσουμε όχι σε κάτι καλύτερο, αλλά σε κάτι διαφορετικό. Σε περισσότερη ελπίδα, δημιουργικότητα και δύναμη!

Σήμερα, αφού έφαγα, γύρισα στο δωμάτιο μου. Πάνω στο κρεβάτι μου, ήταν ξαπλωμένη η σκυλίτσα μου, η Μάγια. Ήταν ξαπλωμένη στο πλάι, με τα μάτια ορθάνοιχτα. Περίμενε να της πω να κάνουμε κάτι μαζί. Αντίθετα, κάθισα λίγο στο γραφείο. Κοίταξα τις οθόνες μου, social, chat, emails ώστε να απαντήσω σε συνεργάτες. Και μετά, πήγα και την αγκάλιασα. Νιώθω πολύ ήρεμος όταν την αγκαλιάζω.

Ένα καθημερινός περίπατος, στολισμένος με σκέψεις περί αυτογνωσίας, εξέλιξης και όλα τα κλασικά που βαριέται να ακούει κανείς με νέο άλλα παλιό τρόπο.

Μέρες και μέρες έρχονται και ξετυλίγονται σα να το λευκό χαρτί
άχρωμο, ασήμαντο, νεκρό κομμάτι μιας ζωής.

Το συμπέρασμα μου είναι πως ότι κι αν θέλεις εσύ, όσο κι αν ότι σκεφτεσαι και αισθάνεσαι είναι πραγματικό και ειλικρινές. Οι άνθρωποι έχουν το δικό τους δρόμο, διαλέγουν, λάθος ή σωστά.

Είναι η αλήθεια πως οι μέρες που περνάω ειναι πολυ περίεργες. Και κυριολεκτικά ψάχνω να βρω τον εαυτό μου λίγο πολύ. Πέρα ενός πολύ χοντρου θέματος που μου ρθε πάρα πολύ απότομα. Κι νιώθω πολύ αδικημένος. Έχω τρελαθεί να συμπληρώνω ένα κρυφό ημερολογίο. Το άρχισα με ένα section και έχω προσθέσει 2-3 επιπλεον σε μερικές…

Είναι ώρες, που πραγματικά σκέφτομαι πως ο Θεός, ότι κι αν υπάρχει με χει ξεχάσει. Περνάω τις τελευταιες μέρες, τη χειρότερη φάση της ζωής μου. Πέρασαν, πολλά χρόνια υποχρεώσεων, αναμονής, ελπίδας!

Θυμάμαι ακόμα τον ήχο, εκείνων των καιρών
θυμάμαι και την αίσθηση της κρύας ανάσας μες στο βράδυ.
Πως η ψυχή μου πάγωσε, εμπρός στο ξεχασμένο κήπο.

Μια και έχει πέσει ησυχία, ας κάνουμε και μία ημερολογιακή εγγραφή. Τα τελευταία χρόνια αποφεύγω να γράφω καθημερινά, γιατί εύκολα ξεφεύγεις.