Δαίμονες Χειμώνες

Άρχαιοι βασιλιάδες της γης, στολισμένοι σε λευκό και γκρίζο
ορισμένοι να διασχίζουν το βασίλειο τους και να δίνουν νόημα
στο κύκλο της ζωής και στο βουβό ρυθμό της αλλαγής.

Το κίτρινο φως

Ποτέ δε βλέπεις εκείνο το φανάρι στη γωνιά, πριν το δρόμο για το σπίτι!
Στο μοναχικό βράδυ, όπου ο δρόμος έχει πια ερημώσει
Ποτέ δε μέτρησες τη ζωή σου σε στιγμές.
Δε θυμάσαι καν, την εποχή που το φως του φαναριού ήταν λευκό!

Η αόρατη γραμμή

Ο λόγος που γράφω, ποτέ δεν αλλάζει, ποτέ δεν άλλαξε.
Ο,τι αλλάζει, είναι ο τόπος, το σημείο του κύκλου, το σύμπαν…

H γεύση της βροχής

Τα χρόνια προχωρούν, και τα λόγια μένουν πίσω. Όλα μένουν ίδια, για μια στιγμή του χρόνου·

Η σκιά, που περιμένει

Κι είναι ο λόγος, η αιτία, αυτό π’ αναζητάς λίγες στιγμές, το βράδυ. Παλιές αγάπες, όνειρα, στιγμές που νόμιζες πως θα ‘χες βρει εξήγηση