Συχνά, βρίσκομαι στη φάση να αναρωτιέμαι αν ενέργησα ορθά, αν οι προθέσεις μου είναι αυτές που θα έπρεπε κι αν η συνολική μου αξιολόγηση για μία κατάσταση ή ένα πρόβλημα είναι αντικειμενική. Πολλές φορές είναι πραγματικά να συμπεράνεις αν στο μυαλό σου εκείνη τη στιγμή δουλεύει το συναίσθημα ή η λογική. Πολλές φορές είναι εύκολο να το ξεχωρίσεις αφού οι ιδέες, οι λέξεις που δημιουργούνται από αυτές τις δύο διεργασίες είναι διαφορετικές και στη περίπτωση των συναισθημάτων πολύ πιο πιεστικές. Ωστόσο, οι δυο διεργασίες με το καιρό μαθαίνουν η μία από την άλλη και χρησιμοποιούν την ίδια γλώσσα.
Για εμένα ο πιο γρήγορος τρόπος να ξεχωρίσεις τη προέλευση της κάθε σκέψης / ιδέας είναι να προσπαθήσεις να τα κατατάξεις σε κατηγορίες συναισθημάτων πχ ελπίδα και φόβος! Όταν κάτι μπορεί να πάει σε αυτές τι δύο κατηγορίες μπορεί σαφώς να πάει στα συναισθήματα. Είναι διαφορετικό να χαρακτηρίσουμε κάτι επικίνδυνο, όπως μία χαράδρα ή ένα εκτεθειμένο αιχμηρό αντικείμενο. Από το να πει κάποιος ότι δε θέλω να βγω έξω γιατί μπορεί να με χτυπήσει αυτοκίνητο. Προφανώς ο φόβος μπορεί να αποτελεί μια πραγματική πιθανότητα, αλλά απέχει πολύ από τη λογική για την οποία για να πραγματοποιηθεί μία τέτοια φοβία, θα πρέπει να λάβουν χώρα μία σειρά από σπάνια συνδυαζόμενα γεγονότα.
Αφού λοιπόν, ξεχωρίσεις τα συναισθήματα από τη λογική. Δεν δίνω απαραίτητα μεγαλύτερη βαρύτητα στη λογική από τα συναισθήματα. Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις που η λογική έχει λίγες ενστάσεις και τα συναισθήματα είναι αρκετά δυνατά.
Όπως όταν έχεις μία φρεσκοψημένη σπανακόπιτα μπροστά σου (αστειεύομαι με πραγματικά γεγονότα)! Η λογική κρίνει πως είναι ένα θρεπτικό γεύμα κι ανησυχεί λίγο για το ισοζύγιο στις θερμίδες, ενώ τα συναισθήματα έχουν φτάσει σε επίπεδο λαγνείας!
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που η ορθή επιλογή έρχεται αποκλειστικά και μόνο από τη λογική. Κι ένας προφανής λόγος, είναι πως τα συναισθήματα μας, μεταβάλλονται σχετικά γρήγορα και η μία φαινομενική επιλογή όπως: Να πάω στη κουζίνα να βάλω νερό. Είναι σύνολο μικρότερων επιλογών. Οπότε, όταν χρησιμοποιούμε τα συναισθήματα μας ως εργαλείο για τις επιλογές μας, η πορεία μας μπορεί να γίνει σημαντικά απρόβλεπτη και αυτό για πολλούς δημιουργεί επιπλέον συναισθηματική φόρτιση. Οπότε, είναι πιο απλό και ίσως ασφαλές να χρησιμοποιούμε τη λογική μας, στις περιπτώσεις που χρειαζόμαστε σταθερότητα.
Τα συναισθήματα παίζουν το ρόλο τους, φυσικά. Έχω την άποψη πως τα συναισθήματα μας, καθορίζουν τη ποιότητα της ζωής μας. Όσο πιο έντονα και θετικά συναισθήματα έχουμε τόσο πιο χαρούμενοι και ευτυχισμένοι είμαστε. Αυτό, είναι γεγονός με βάση υπάρχουσες έρευνες. Οπότε, μία χρήση της λογικής θα πρέπει να είναι για αποτροπή της δημιουργίας αρνητικών συναισθημάτων. Χωρίς όμως να κρίνουμε λογικά πως πρέπει να πούμε ψέματα στον εαυτό μας για να έχουμε θετικά συναισθήματα για το κόσμο, γιατί αυτό γίνεται σιγά σιγά μία μορφή θρησκείας, και καταργεί εξ ολοκλήρου τη λογική, που είναι και αυτή, κομμάτι της προσωπικότητας του ανθρώπου.
Θετικά συναισθήματα δε σημαίνει πως δεν λυπόμαστε. Και πως δεν υπάρχουν γεγονότα ή άνθρωποι που μας απογοητεύουν. Το γεγονός είναι πως οι περισσότεροι άνθρωποι δοθείσης της ευκαιρίας γίνονται οπορτουνιστές, και ενεργούν χωρίς να ενδιαφέρονται για τα συναισθήματα των άλλων. Ωστόσο, πιστεύω πως πρέπει να δίνουμε το προνόμιο της αμφιβολίας σε όλους. Έτσι ώστε να μην νιώθουμε πιεσμένοι οι ίδιοι. Από εκεί και πέρα, όταν βλέπουμε ένα άνθρωπο να είναι μυστικοπαθής, να πέφτει σε αντιφάσεις ή αν πιάνουμε εμείς τον εαυτό μας να είναι μυστικοπαθής ή να λέμε ψέματα, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τη στάση μας. Και ίσως θα έπρεπε να απομακρυνθούμε, γιατί έτσι κι αλλιώς, σε τέτοιες περιπτώσεις, κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
Επιπλέον, υπάρχουν και καταστάσεις που μας συμπεριφέρονται με αμελής ευγένεια, που δίχως άλλο είναι μία μορφή αδιαφορίας. Η αδιαφορία στη ζωή μας, δεν είναι ποτέ καλή. Γιατί μας κάνει και τους ίδιους αδιάφορους, όταν προσαρμοστούμε / δεχτούμε τη κατάσταση. Οπότε, είναι επίσης ένας σημείο που αξίζει προσοχή, γιατί η εποχή μας είναι γεμάτη με τέτοιες καταστάσεις. Και αυτές, μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο ως εργαλεία γιατί φαίνονται να είναι ενστικτώδης δομές, που αναλόγως το τρόπο που θα αλληλεπιδράσει κάποιος, θα αντιδράσουν. – Σα να έχουμε ένα μονοκύτταρο οργανισμό. Αναλόγως το ερέθισμα, σου δίνει και αποτέλεσμα, αναλόγως φυσικά, τις δυνατότητες του. Γι’ αυτό, αυτές τις δομές τις διαχειριζόμαστε ως εξωτερικός παρατηρητής. Δε μπορούμε να έχουμε αδιάφορους ανθρώπους στο περιβάλλον μας χωρίς να επηρεαστούμε.
Οπότε, η απάντηση στο αν ενεργούμε σωστά, εμπίπτει στις ερωτήσεις:
– Με ποια επιλογή αισθάνομαι καλύτερα, έχω τα περισσότερα θετικά συναισθήματα; ( Θετικό συναίσθημα δεν αποτελεί φυσικά η αίσθηση υπεροχής. )
–Ποια επιλογή θα φέρει τα περισσότερα θετικά συναισθήματα σε όλους;
Έπειτα αν οι προθέσεις δεν είναι αυτές που πρέπει, το καταλαβαίνει κανείς επειδή ότι η ορθή επιλογή δε του αρέσει! Και απευθείας ξέρει κάποιος και ότι η συναισθηματική του, αξιολόγηση δε μπορεί να είναι αντικειμενική.
Συμπερασματικά, η ζωή ενός ανθρώπου αξίζει όσο οι επιλογές του, οπότε είναι πολύ πολύτιμες για να τις σπαταλάμε σε εγωιστικές επιλογές και αδιάφορους ανθρώπους. Θα πρέπει να αξιολογούμε πάντα τα συναισθήματα μας και να ξέρουμε αν οι προθέσεις μας φέρνουν ισορροπία.
