Την περασμένη Δευτέρα έγινε ένας μεγάλος σεισμός στην Τουρκία. Ο σεισμός ήταν πολύ μεγάλου μεγέθους και οι απώλειες τεράστιες. Ολόκληρες πόλεις κατέρρευσαν. Ενώ ακόμα και τώρα, άνθρωποι ανασύρονται κάτω από τα ερείπια. Οι περισσότεροι νεκροί αλλά και κάποιες φορές οι άνθρωποι χαμογελάνε βλέποντας έναν ζωντανό να ξετρυπώνει από τα χαλάσματα. Ολόκληρες οικογένειες ξεκληρίστηκαν. Και η ανθρωπιστική ανάγκη είναι αρκετά μεγάλη. Η Ελλάδα μέχρι στιγμής, έχει στείλει δύο αποστολές διασωστών. Κι ίσως αναμένονται κι άλλες.
Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα ωστόσο, αφού η Τουρκία έχει πάρει τη θέση ενός εχθρού. Τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο. Τι ευθύνη όμως έχουν οι άνθρωποι, οι οποίοι έχασαν τα σπίτια τους και θρηνούν τους θανάτους των δικών τους ανθρώπων αυτή τη στιγμή;
Αν και φέρουν ευθύνη, η ευθύνη που φέρουν είναι ελάχιστη. Οι περισσότεροι στις φτωχές περιοχές, ακούνε όλη τους τη ζωή, τους πολιτικούς που κατηγορούν την Ελλάδα για τις κακουχίες που περνάνε! Είναι εύκολο για τους πολιτικούς να κατηγορήσουν κάποιον άλλον για τα προβλήματα που δημιουργούν οι ίδιοι. Είτε δεν μπορούν να λύσουν. Αυτό συμβαίνει και με τον πρόεδρο της Τουρκίας την παρούσα περίοδο. Η Τουρκία έχει πέσει αρκετά δυσμενή οικονομική κατάσταση, και ο μόνος εύκολος τρόπος για να διατηρηθεί η εξουσία είναι ο ιμπεριαλισμός κι ο φασισμός.
Οπότε προσωπικά, δεν θα μπορούσα ποτέ να προσάψω ευθύνες σε αυτούς τους ανθρώπους. Μόλις έχασαν τα σπίτια τους μόλις έχασαν έναν δικό τους άνθρωπο!
Η Ελλάδα έστειλε άμεσα σωστικά συνεργεία και βοήθεια στις πληγείσες περιοχές, δείχνοντας ανθρώπινες προθέσεις. Δεν θα αποκλείσω φυσικά το γεγονός, ότι υπάρχουν και πολιτικές σκοπιμότητες μέσα από αυτό! Ωστόσο ο άνθρωπος, ο διασώστης πού πηγαίνει στην Τουρκία δεν θα μπορούσε να έχει πολιτικές σκοπιμότητες. Έτσι λοιπόν μέσα από εικόνες, μέσα από στιγμές, αποτυπώνεται μία αλήθεια. Πως ό,τι και να μας έχουν διδάξει η πραγματικότητα αποκαλύπτεται μέσα από τις πράξεις.
Ο Ερντογάν, ο Πούτιν, και όλοι αυτοί οι ηγέτες, που προσπαθούν να δοξαστούν μέσα από τον πόλεμο. Κάποια στιγμή θα ξεχαστούν! Οι άνθρωποι που σώθηκαν ωστόσο, θα θυμούνται για πάντα! Και οι ιστορίες αυτές, θα μείνουν για πάρα πολλά χρόνια από σήμερα.
