Με το μεγάλωμα ενός δέντρου σημάδεψα, εκείνη τη στιγμή!
-Για να θυμάμαι-

Γιατί έχω χαθεί σε μέρος, που ο ουρανός πηγαινοέρχεται,
τόπο που μνημονεύεις, απλά ένα χαμόγελο …;
-Μοιάζει το μάτι, να χει γίνει κίτρινο!
Χωρίς το δροσερό ποτάμι, τα δέντρα, και τα χόρτα
ούτε μέρος για πηγάδι …;

-Κι όμως προσποιούμαι! , πως είναι όλα καταπράσινα-

Όλα γύρω, κινούνται. Κι αυτό με υπνωτίζει!
Για να μην βλέπω, πως ο ουρανός μου, είναι πάντα ίδιος
και μόνο τα σύννεφα αλλάζουν σχήμα …;