Συνήθως, όταν γράφεις σε παρασύρουνε τα λόγια! Ένας παράλογος χείμαρρος, μ’ αστέρια, τόπους και ταξίδια, γεμάτο με πειρατές και κουρασμένους ταξιδιώτες.
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 16 Μαρτίου, 2015
Κι είναι ο λόγος, η αιτία, αυτό π’ αναζητάς λίγες στιγμές, το βράδυ. Παλιές αγάπες, όνειρα, στιγμές που νόμιζες πως θα ‘χες βρει εξήγηση
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 27 Σεπτεμβρίου, 2014
Ήσουν απ’ τις λαμπρότερες θεότητες στην πρώιμη γη. Στα πόδια σου, ο νέος κόσμος, όταν ακόμα τα βράδια κι οι ημέρες, διαρκούσαν ώρες!
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 23 Σεπτεμβρίου, 2013
Τις στιγμές, που το βλέμμα παραμένει ίδιο, σε ένα ατέλειωτο κενό. Είναι εκείνες οι φορές, που ο χρόνος σταματάει
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 8 Σεπτεμβρίου, 2013
Όταν πέφτουν οι σκιές, και πλησιάζει βράδυ: Σαν κάτι να θυμάμαι…
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 27 Μαΐου, 2010
Σκέφτηκα να γράψω μια “ποίηση”, κάτι σαν ξένο! κάνοντας χρήση μιας θέρμης και ενός πράσινου βλαστού να αναζητήσω μερικές συνήθειες που βρίσκονται στην έννοια κάθε ζωής
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 30 Δεκεμβρίου, 2008
Στα μακρινά, σε μένα δέντρα στρέφω ένα βλέμμα κι από το βάδισμα, το σώμα έχει χαθεί.
Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 18 Δεκεμβρίου, 2008