H γεύση της βροχής

Τα χρόνια προχωρούν, και τα λόγια μένουν πίσω. Όλα μένουν ίδια, για μια στιγμή του χρόνου·

Λένε… Προμηθέα

Λένε… Πως πέρασαν, οι εποχές του φόβου! Οι μάγισσες, πως γέρασαν και πέθαναν στα φέρετρα τους…

Η σκιά, που περιμένει

Κι είναι ο λόγος, η αιτία, αυτό π’ αναζητάς λίγες στιγμές, το βράδυ. Παλιές αγάπες, όνειρα, στιγμές που νόμιζες πως θα ‘χες βρει εξήγηση

Ψάχνοντας μετάφραση!

Όσο ταξιδεύεις, να αλλάζεις σκοπό, μελωδία στα τραγούδια σου, σκέψεις για το δρόμο!

Αλληγορικό τοπίο

Με το μεγάλωμα ενός δέντρου σημάδεψα, εκείνη τη στιγμή!
-Για να θυμάμαι-

Ενύπαρξη

Σκέφτηκα να γράψω μια “ποίηση”, κάτι σαν ξένο!
κάνοντας χρήση μιας θέρμης και ενός πράσινου βλαστού
να αναζητήσω μερικές συνήθειες
που βρίσκονται στην έννοια κάθε ζωής

θλίψη

Σαν ανάσταση, νιώθω την ανάγκη για περίπατο
βαδίζοντας μέσα σε ένα περίεργο πλακόστρωτο!

Τελευταία προφητεία: Μέρος 1

Παραμένω και κοιτάζω, το δάσος το νεκρό και απρόσμενα μοιράζω στη σελήνη τον αγρό. Στην ευθύβολη στιγμή αναδεύονται ψυχές και στην μοίρα την τρελή μου, μπλέκονται φωνές. Μόνο λόγους, μόνο, βγάζω και στέκομαι δειλός μα τον ηρωισμό του χρόνου, ποιος τον ξέρει; Ποιος; Κι όλο κάθομαι μονάχος και προσμένω αγκαλιές τι μου έμελλες η μοίρα!…

Πίστη

Δε θα μπορούσα να πιστέψω
πως ο κόσμος τέλειωσε,
και σε μια στιγμή φευγάτος φάνηκε
στη δύση, στα δάση των αρχαίων οραματισμών
που σα μια αύρα αιώνιας στιγμής
στοιχειώνει τις παλιές δρυάδες.

προηγούμενη σελίδα