Σε αυτή τη σειρά θα συνδυάσω 2 βιβλία του Paulo Coelho, το Ημερολόγιο ενός Μάγου και Το Εγχειρίδιο του πολεμιστή του Φωτός, με δικές μου δουλειές και σκέψεις για να προκύψει ένα πιο ουσιαστικό νόημα όσο αφορά το τι φέρνει ικανοποίηση στη ζωή μας και τη σημασία της πίστης.
Σε αυτο το κομμάτι θα μιλήσω για το Πολεμιστή του Φωτός. Συγκέντρωσα μερικά σημεία που για μένα αποτελούν και την ουσία του βιβλίου. Και θα τα σχολιάσω.
Πίστη
Ο ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ πιστεύει. Επειδή πιστεύει στα θαύματα, τα θαύματα αρχίζουν να συμβαίνουν. Επειδή έχει τη βεβαιότητα πως η σκέψη μπορεί ν’ αλλάξει τη ζωή, η ζωή του αρχίζει ν’ αλλάζει.
Ανέκαθεν πίστευα πως αν και η ζωή δεν είναι προκαθορισμένη. Αλλά η εμπιστοσύνη πως όσα πρόκειται να συμβούν θα έχουν κάποιο νόημα και όσα συνέβησαν, συνέβησαν για να προκύψει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα τη στιγμή που το χρειαζόμαστε πιο πολύ, είναι κάτι που υπάρχει.
Και υπάρχει γιατί αφενός είμαστε όλοι κομμάτι του σύμπαντος και κάποια πράγματα ακολουθούν τους φυσικούς νομους ή αν θέλετε ακολουθούν μία προκαθορισμένη πορεία. Είτε γιατί η ίδια η θέληση, ενός ανθρώπου μπορεί να επηρεάσει την ιδια τη πραγματικότητα. Γιατί η πραγματικότητα για τους ανθρώπους είναι θέμα αντίληψης, δεν μπορούμε να δούμε το συνολο με τις πιθανότητες και την δυικότητα που παρατηρούμε με τα επιστημονικά όργανα ή προκύπτουν από επίπονη επιστημονική δουλειά.
Οπότε αν πιστεύεις, όταν η ίδια σου η φύση και αντίληψη θέλει και αποζητά το θαύμα και την αλλαγή. Θα έρθει η στιγμή που αυτά θα έρθουν. Αν και προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να δώσεις και τη μάχη σου. Ωστόσο, δεν αλλάζει το γεγονός ότι κάθε θαύμα και κάθε αλλαγή είναι θέμα πίστης. Κανένα σπουδαίο κατόρθωμα δεν έγινε από τύχη.
Αποθάρρυνση, κουράγιο και ο αέναος κύκλος
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ένας πολεμιστής του φωτός είναι έρμαιο της αποθάρρυνσης. Σκέφτεται πως τίποτα δε θα καταφέρει να ξυπνήσει τη συγκίνηση που επιθυμούσε.
Ο πολεμιστής δίνει μάχες, άλλες τις κερδίζει άλλες τις χάνει. Κι ακόμα και στη μάχη μέσα, μία χάνει έδαφος μια κερδίζει. Μία βλέπει ένα σύντροφο να πεθαίνει, μία βλέπει τους συμμάχους του να προελαύνουν νικηφόροι.
Και κάθε μάχη εν τέλει δεν είναι ποτέ ούτε απολυτη νίκη, ούτε απόλυτη ήττα. Οπότε, ο πολεμιστής σπάνια βρίσκει την ικανοποίηση που επιθυμεί. Ενώ ακόμα κι αν καταλάβει τη νέα χώρα, κερδισει το πόλεμο. Ξεκινάνε νέοι πόλεμοι και νέες μάχες μαίνονται μπροστά.
Ο Πολεμιστής είναι σα το νερό
ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ο πολεμιστής του φωτός συμπεριφέρεται σαν το νερό και ρέει ανάμεσα στα εμπόδια που συναντά.
Είναι στιγμές κατά τις οποίες “αντιστέκομαι” σημαίνει “καταστρέφομαι”. Επομένως, αυτός προσαρμόζεται στις συνθήκες. Δέχεται αδιαμαρτύρητα από τις πέτρες του δρόμου να χαράξουν την πορεία του μέσ’ από τα βουνά.
Σ’ αυτό έγκειται η δύναμη του νερού: ένα σφυρί δε θα μπορέσει ποτέ να το τσακίσει, ένα μαχαίρι να το τραυματίσει. Το ισχυρότερο σπαθί του κόσμου δε θα μπορέσει ποτέ ν’ αφήσει μια ουλή στην επιφάνεια του.
Το νερό ενός ποταμού προσαρμόζεται στην πιθανή διαδρομή χωρίς να ξεχνάει το στόχο του: τη θάλασσα. Αδύναμο στην πηγή, αποκτά σιγά σιγά τη δύναμη των άλλων ποταμών που συναντά.
Και από μια στιγμή και μετά η δύναμη του είναι απόλυτη.
Εδώ είναι το αγαπημένο μου σημείο. Γιατί συμπυκνώνει τα παραπάνω. Ο πολεμιστής ξέρει πως δε μπορεί να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα του. Ξεκινώντας είναι ένας απλός άνθρωπος, με σάρκα και οστά. Αλλά όταν ξέρεις που θέλεις να φτάσεις, ξέρεις το προορισμό σου. Πιστεύεις, δηλαδή! Ξεκινάς για εκεί και βρίσκεις δρόμο ανάμεσα από τα πάντα. Η θέληση γίνεται απόρθητη και κάθε χτύπημα δεν σε αγγίζει. Και σιγά σιγά, η ορμή σου γινεται ακατανίκητη. Μέχρι που η θάλασσα θα σου δώσει τη γαλήνη που αποζητάς.
