Αναρωτιέμαι πως περνάει ο χρόνος τελικά… Πόσα άλλαξαν! Θα έλεγε κανείς ότι έχω καταγράψει όλη την ενήλικη μου ζωή σε μερικές λίγο-διαβασμένες δημοσιεύσεις. Μοιάζει πάρα πολύ η εικόνα, με το πόσο μας ξέρουν πραγματικά, οι άνθρωποι του περιβάλλοντος μας. Και γιατί νιώθουμε καλύτερα, να γράφουμε τις σκέψεις μας κάπου, αντί να τις λέμε. Η απάντηση είναι ότι, δεν υπάρχει χρόνος πια!, όλοι είμαστε απασχολημένοι με τους εαυτούς μας. Κι αναρωτιέμαι… αν υπήρχε πραγματικά χρόνος για τους ανθρώπους να λέμε τις σκέψεις μας. Πραγματικά, δεν ξέρω! Από την εμπειρία μου, πάνω στην ανθρώπινη φύση, αυτό ήταν πάντα δύσκολο, πάντα η φύση της ύπαρξης μας ευνοεί την εγωκεντρική προσέγγιση της εκάστοτε κοσμοθεωρίας μας.

Ξέρω, πάλι στο βάθος το ρίχνω! Εντάξει! Ο λόγος είναι ό,τι πιστεύω πως πραγματικά νόημα στη ζωή έχει, το πόσο και πως εξελίσσεσαι ως άνθρωπος διανοητικά και ψυχολογικά. Όχι, το πως πάνε τα κέφια, η δουλειά, οι σχέσεις κτλ. Αυτά τα πράγματα, αντιπροσωπεύουν καταστάσεις, που έχουν διαφορετικό σχήμα κι ερμηνεία ανάλογα την απόσταση, την οπτική γωνία και το χρόνο παρατήρησης. Δεν μπορούν να ερμηνευτούν εύκολα! -Γενικά, είμαι αισιόδοξος για το μέλλον, είναι μία εποχή που βγαίνουν καινούρια πράγματα, δουλειές, ευκαιρίες. Με τους συνεργάτες μου, είμαστε καλά, ευχάριστη παρέα. Προβλήματα πάντα υπάρχουν, αλλά “this is life”! -Δεν είναι λόγος, να μην είσαι αισιόδοξος!

Αλλά στο θέμα μας! Leadership… (αναφορά στη σκηνή που μιλάει στο βίντεο ο Rodney Mckay, Stargate Atlantis 1η περίοδο, επεισόδιο 16, “Letters from Pegasus”). Είμαι από τους ανθρώπους, που καλώς η κακώς, ήμουν πάντα απόμακρος από τον πολύ κόσμο και τους φίλους. Κακά τα ψέματα! Οι άνθρωποι είναι περίεργα όντα. Με κουράζει να προσπαθώ να τους καταλάβω! Οι άνθρωποι, δουλεύουν εμπειρικά και διαισθητικά. Και εξελίσσονται με βάση το περιβάλλον τους. Εγώ λοιπόν, παρότι τότε, δεν ήξερα τον Dr. Skinner, δεν είχα καμία όρεξη να εξελιχθώ σαν ποντικός ή περιστέρι. Ούτε μου αρέσει το ping pong! Το θέμα, είναι ότι η διαίσθηση μου, έλεγε ότι κάτι δεν πάει καλά με τη λογική που χρησιμοποιεί ο κόσμος. Βλέπεις πολλούς κύκλους στη λογική που ζουν οι άνθρωποι.

-Χαρακτηριστικά, είχα μια κουβέντα με ένα συνεργάτη σε μια στιγμή “κωλοβαρέματος” και μου λέει ότι πέρασε πολλά χρόνια που πέρναγε όλη την ημέρα έξω, club, γκόμενες κτλ. Και ρώτησα:

– Τι κέρδισες από όλο αυτό?

Απάντησε απλά:

– Περνούσα καλά!

Μετά είπα χαριτολογώντας:

– Δηλαδή, πλήρωνες πανάκριβα, την ντοπαμίνη στον εγκέφαλο σου, μια ένεση, είναι άπειρά πιο αποτελεσματική και αρκετά πιο φθηνή.

Βέβαια, το νόημα δεν είναι να μένουμε στο σπίτι, να κάνουμε ενέσεις και να τρώμε χαπάκια για να έχουμε ισορροπία στον εγκέφαλο μας. Αλλά το πόσο σπάταλος, είναι αυτός ο τρόπος ζωής! Σπαταλάς χρόνο, πόρους και ενέργεια, που θα μπορούσε να αξιοποιηθούν για το κοινό καλό. Λέμε: -Εγώ θα σώσω το κόσμο; Αλλά ειλικρινά, δεν βλέπουμε την διαφορά καλού ή κακού που μπορεί να δημιουργήσει ένας άνθρωπος στο κόσμο. Είμαστε απλά ανόητοι! Και επιθυμούμε να παραμείνουμε έτσι.

Έτσι η κοινωνία μας, ακολουθεί ορισμένα μοντέλα, μόδας, συμπεριφοράς, ιδεολογίας κτλ ανά χρονική περίοδο και γεωγραφικό τόπο, που σχετίζεται κατά κύριο λόγο με τη διαθεσιμότητα, τον τύπο και διασπορά των πόρων (resources) σε μία περιοχή. Επειδή η αντίληψη του κόσμου, σχετίζεται πολύ από τα πρότυπα και αρχικά μοντέλα που θα δοθούν από το περιβάλλον του ανθρώπου σε μικρή ηλικία. Και οι γονείς ενστικτωδώς εκπαιδεύουν διανοητικά τα παιδιά τους για να επιβιώσουν. Περνάνε λανθασμένα επικίνδυνες ιδέες. Τα κοριτσάκια φροντίζουν την εμφάνιση τους, τα αγοράκια, τη δύναμη, τη κυριαρχία, την επιθετικότητα κ.τ.λ.. Αυτά είναι γενικά μοντέλα που αναπτύχθηκαν κυρίως εξελικτικά και συναντιούνται παντού, κυρίως γιατί κυριαρχούν σε κάθε χρονική περίοδο και γεωγραφικό τόπο. Αφού οι άνθρωποι του παρόντος, είμαστε αποτέλεσμα πάρα πολλών προσμείξεων, μετακινήσεων πληθυσμών, πολέμων και γενικά 3-4 εκατ. χρόνων εξέλιξης.

Αυτά τα μοντέλα, εξυπηρετούν μακροσκοπικά κάποιους σκοπούς. -Μη νομίζει κανείς ότι απαραίτητα υπάρχει κάποιος παρασκηνιακός ηγέτης, κάποια εξωγήινη φυλή, κάποιος θεός που δίνει κατευθύνσεις. Κάλλιστα, ο παράγοντας που μας καθορίζεις είναι η νόμοι της βιολογίας ή ακόμα και ο ίδιος ο πλανήτης και το σύμπαν. Δεν έχει μεγάλη αξία, στο πως ζούμε, το πως ακριβώς σχηματίστηκαν αυτά τα μοντέλα. Αλλά, το ότι αγνοούμε πως ακολουθούμε ένα φυσικό προγραμματισμό. Και θα εξηγήσω γιατί αυτό είναι κακό. Επεκτείνοντας, ένα συλλογισμό από ένα σύγχρονο φιλόσοφο. Ο οποίος ανέπτυξε τη περίπτωση ενός ανθρώπου που του τοποθετείται ένα μικροτσίπ στον εγκέφαλο και του λέει ο γιατρός, ότι τώρα πια τον ελέγχει αυτός! – Τι θα έκανε? -Αν πχ έκανε φόνο, χωρίς να θεωρεί ότι είναι δική του ευθύνη, ποιος θα έφερε πραγματικά την ευθύνη.

Έτσι λοιπόν, αν γνωρίζουμε ότι έχουμε ένα φυσικό προγραμματισμό. Μπορούμε να έχουμε ένα σχετικό φιλτράρισμά, ποιες σκέψεις, επιθυμίες, πράξεις, οφείλονται πιθανότητα, σε αυτόν. Τότε, ίσως καταφέρουμε να διαχειριστούμε τις αποφάσεις μας καλύτερα.

Η εποχή μας, είναι πασιφανές παράδειγμα, ότι πολλά πράγματα προχωράνε στον αυτόματο. Κινητά, εφαρμογές, νέα προϊόντα, ιδέες, διαδίκτυο. Σχέδια για αποικισμό Άρη, Σελήνης. Ταχύτητα, οργάνωση και κατανάλωση στα πάντα. Σήμερα, αναζητάμε παντού αυτοματισμούς. Η κατανόηση, η εμπειρία και η γνώση, πακετάρονται σε μερικές συσκευές. Και σε λίγους πάει το μυαλό, ότι μπορεί να είναι φυσικός μηχανισμός, που το οδηγεί όλο αυτό!

Ανήκω σε αυτή τη βιομηχανία, της δημιουργίας των αυτοματισμών. Κι αυτό, μου δίνει την δυνατότητα να δω πως αντιλαμβάνεται και χρησιμοποιεί ο κόσμος τη δουλειά μου. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμα και πανεπιστημιακού επιπέδου, είναι μακριά νυχτωμένοι! Άλλοι, είναι πραγματικά αρνητικοί απέναντι στην τεχνολογία, και άλλοι νομίζουν ότι είμαστε στην εποχή που όλα είναι τεχνητή νοημοσύνη. Φυσικά καμία από τις δύο κατηγορίες δε καταλαβαίνουν τι παίζει… Η τεχνολογία είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού της παρατήρησης, των μαθηματικών, της εμπειρίας από την επανάληψη μιας εργασίας σε συνάρτηση με τη κατανόηση των φυσικών νόμων. Απλά, βρίσκεις τρόπους να αυξήσεις την αποδοτικότητα του ανθρώπου που κάνει μία εργασία. Οι μηχανές, δεν παίρνουν τη θέση των ανθρώπων, απλά οι άνθρωποι παίρνουμε το ρόλο του χειριστή, του μυαλού πίσω από το όλο σύστημα. Δεν πατάς ένα κουμπί και όλα γίνονται αυτόματα…

Και φυσικά η τεχνολογία, είναι ένας τρόπος έκφρασης του φυσικού μηχανισμού.

Το ερώτημα είναι ποιοι είναι αυτοί οι φυσικοί μηχανισμοί και τι καθορίζει την ταχύτητα έκφρασης αυτών, εκτός του πληθυσμού των οργανισμών που καθορίζονται από αυτούς. Γιατί βασικά, το μόνο πράγμα που είναι δύσκολο να ελεγχθεί από εμάς, είναι ο πληθυσμός. Πρώτον, γιατί είναι μηχανισμός επιβίωσης. -Θέλουμε να επιβιώσουμε, δε θέλουμε να καταστραφούμε! Οπότε το κρατάμε. Δεύτερον, γιατί ακόμα και να τον καθυστερήσεις, δε θα καταφέρεις να το σταματήσεις. Οπότε άλλο!

Η κατανόηση αυτών των μηχανισμών, θα είναι μία απο τις επιστήμες του μέλλοντος. Ίσως η θεολογία του μέλλοντος. Τροφή για σκέψη…