Πάντα συνήθιζα να γράφω. Να μιλάω για τις σκέψεις μου, τις ελπίδες μου, τον εαυτό μου. Και είναι προφανές, ότι όλα αυτά, είναι κομμάτι της ψυχολογίας, και του χαρακτήρα κάθε ανθρώπου. Το γεγονός ό,τι, ένα ποσοστό ανθρώπων, γράφουν γι’ αυτά, δηλώνει μία ειδοποιός διαφοροποίηση. Στην αντίληψη για την χρήση και χρησιμότητα του χρόνου. Δηλώνει μία κατηγορία ανθρώπων, που ψάχνει να βρει την απάντηση γιατί είμαστε εδώ. Και ποιος ο σκοπός μας!
Ο λόγος ύπαρξης ενός ανθρώπου, είναι θέμα οπτικής γωνίας του καθενός. Και φυσικά, μίας εν γένει αντίδρασης, στην επικρατούσα βάση της πραγματικότητας μας.
Αν πιστεύεις στην ύπαρξη μίας ανώτερη αρχής, ενός Θεού, μίας δημιουργού οντότητας, τήνεις να πιστεύεις ότι ο λόγος ύπαρξης είναι η τήρηση του θελήματος, της ανώτερης οντότητας. Και αν θεωρείς ότι αυτή η οντότητα, αγαπάει τους ανθρώπους, τότε καταλήγεις σε μία ανθρωποκεντρική με αγάπη προς τη ζωή προσέγγιση.
Αν πιστεύεις στην τυχαιότητα, ότι δηλαδή, η ζωή προέκυψε τυχαία στον κόσμο. Τότε, αφού βασίζεις την ύπαρξη σου, στο χάος, και τις άπειρες πιθανότητες. Αποκτάς μια πιο υλιστική τάση στην αντίληψη του κόσμου. Όπως και την αίσθηση ότι εσύ επιλέγεις το σκοπό της ζωής σου. Καταλήγοντας, στην ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι εδώ για να αναπαραχθεί, εξελιχθεί και στη συνέχεια, να επεκταθεί σε άλλα περιβάλλοντα.
Αν πάλι, δεν έχεις πολύ-σκεφτεί τίποτα από τα δύο. Καταλήγεις, σε μία υλιστική πραγματικότητα, με οποιαδήποτε κοσμοθεωρία ή πράξη θρησκευτικής λατρείας μία κάποιας οντότητας, να αποκτά έχει κατά κύριο λόγο, κοινωνικό χαρακτήρα και επίπεδο.
Προφανώς, δεν μπορώ να ξέρω την αλήθεια! Λείπουν πολλά δεδομένα από το πρόβλημα. Και κυρίως λείπει η ουσιαστική ερώτηση. Παρόλα, αυτά, μπορώ να απορρίψω την τελευταία προσέγγιση, ως ανούσια και παρότι ιδιαίτερα διαδεδομένη, καθόλα αβάσιμη!
Διαισθητικά και μόνο, βάσει, ελάχιστων δεδομένων συγκριτικά. Έχω επιλέξει μα προσεγγίζω τον κόσμο, με οπτική και θεωρία, παρόμοιες με την πρώτη προσέγγιση. Μεγάλωσα μέσα στην ορθοδοξία, οπότε μέχρι εδώ τίποτα περίεργο. Δεν προσποιούμαι ότι, δε με επηρέασε το περιβάλλον μου! Ωστόσο, η ύπαρξη ενός ανεξήγητου Θεού, μου ακούγεται αστεία! Δε μπορώ να ζω σε ένα κόσμο που πράγματα ξεφυτρώνουν μαγικά και αγγελάκια πετάνε στον ουρανό! Ακούγεται ειρωνικό, και βγαλμένο από κάποιο online παιχνίδι της εποχής μας!
Πιστεύω ότι το σύμπαν, ο κόσμος, μοιάζει με μία ρευστή ουσία. Ότι όλα συνδέονται. Όπως επίσης πως προσωπικότητα και η αυτογνωσία, έχουν τη βάση τους στην πολυπλοκότητα. Όπως βλέπουμε συστήματα να συμπεριφέρονται με συγκεκριμένο τρόπο. -Μια μπάλα αναπηδά σε αλληλεπίδραση με ένα επίπεδο, ενώ αποτελείται σε πρώτο επίπεδο από δομικά στοιχεία που θα είχαν παρόμοια αντίδραση, σε χαμηλότερα επίπεδα αυτό παύει να ισχύει. Έτσι, και μία συμπεριφορά όπως αυτή της ψευδαίσθησης της προσωπικότητας ή της ανεξάρτητης ύπαρξης.
Ένα γνώρισμα, που παρατηρούμε σε εμάς και άλλους ανώτερους οργανισμούς, μπορεί να επαναλαμβάνεται και σε ανώτερα επίπεδα. Ίσως με διαφορετικό τρόπο, αλλά, ωστόσο παρόμοιο. Σε τέτοια περίπτωση, μιλάμε για άπειρες οντότητες θεών, άλλες φορές αλληλένδετες και σε άλλες περιπτώσεις, επικαλυπτόμενες η μία από την άλλη, αλλά και ο συνδυασμός αυτών.
Έτσι κοιτώντας από μία απίθανη οπτική γωνία, παρατηρείς την οντότητα, του απόλυτου Θεού, όπως την πιστεύουν αγνωστικά οι περισσότεροι άνθρωποι. Χωρίς όμως, αυτό να σημαίνει ότι είμαστε σίγουροι πως αυτή η οντότητα, έχει επίγνωση της δικής μας ύπαρξης! Με αποτέλεσμα, εάν ακολουθήσεις, αυτή τη λογική οδό, να καταλήγεις σε μία κοσμοθεωρία, παρόμοια της δεύτερης περίπτωσης!
Η ομορφιά όμως σε αυτή τη παραλλαγή, είναι ότι αποδέχεσαι τη ρευστότητα του κόσμου κι ότι όλα είναι αλληλένδετα. Οπότε εκείνη τη στιγμή, αντιλαμβάνεσαι, ότι μερικές από τις αγνωστικές αντιλήψεις των ανθρώπων. Μπορεί να έχουν προκύψει από τη διαισθητική ικανότητα του ανθρώπου, και να έχουν στοιχειώδεις βάσεις. Όπως επίσης, από τη δεύτερη περίπτωση, είσαι ελεύθερος να διαλέξεις! -Τι θα διάλεγες λοιπόν? Μία ζωή, στην οποία θα συμπεριφέρεσαι γνωστικά, ως συμπαντικό μικρόβιο. Η θα ήθελες να δώσεις ένα βαθύτερο νόημα στην ύπαρξη σου. Προσεγγίζοντας την κατανόηση της κοσμικής σου προέλευσης!
Οπότε, η δική μου προσέγγιση, είναι ότι είμαι εδώ για να βοηθήσω τον εαυτό μου και άλλους να ζήσουμε καλύτερα ώστε να κατανοήσουμε την προέλευση μας, ώστε να επιλέξουμε ένα ανώτερο σκοπό, ή αν θέλετε λιγότερο υλιστικό! Ένα σκοπό, μέσω του οποίου θα μας επιτραπεί να δούμε τη ζωή σαν το υλικό του Θεού, τον κόσμο, το άπειρο. Γι’ αυτό, αν και το θεωρώ απίθανο να υπάρχει λογικά μία καλοκάγαθη απόλυτη οντότητα που να δημιουργήσε τον κόσμο από την μεγάλη του αγάπη και μακροθυμία. Θα ήμουν χαρούμενος, αν όχι απόλυτα ευτυχής, αν αυτός ο Θεός, είναι αυτό που μας παρουσιάζει ο Χριστιανισμός. Ωστόσο, ο τρόπος που επιλέγω να ζω δεν είναι γιατί φοβάμαι ή είμαι υποτελής σε ένα Θεό. Αφού δε μπορώ να ξέρω 100% ούτε αν υπάρχει, ούτε αν γνωρίζει ότι υπάρχω. Για να υπάρχει κοινωνία, πρέπει να ισχύουν και τα δύο παραπάνω. Αλλά γιατί η οικουμενικότητα της ανθρωπότητας, η καλοσύνη και η αγάπη για τη ζωή, είναι κάτι που συνάγει σε μία καθόλα κοσμική λογική. Που στην τελική, makes sense!!!
