Υπάρχουν ταξίδια που δε τελειώνουν! 
Μέρη, που τα περπατάς αιώνες.

Υπάρχουν σκέψεις που ριζώνουν στο μυαλό! 
Δαίμονες που στέκονται εκεί για πάντα.

Υπάρχουν αρρώστιες που μένουνε για χρόνια. 
Πληγές που γεννιούνται απ' το σώμα.

Όταν ο προορισμός χαθεί, κρυφτεί πίσω από τείχη και χαμένα αστέρια...
Όταν η θέληση υποταχθεί, περιοριστεί πίσω από το χώμα που θέλεις να κρατήσεις...
Όταν το σώμα αλλοιωθεί, ξεχάσει το πρώτο-πρώτο σχήμα...

Τότε... στέκεσαι και κοιτάς για λίγο, τ' ασθενικό φως του ουρανού
για μια στιγμή θυμώνεις, ουρλιάζεις από πόνο
και τράβας, το από χρόνια ατράβηχτο σπαθί!

Τότε, τα σύννεφα, τα τείχη κι η αρρώστια θα χαθούν ή θα ρημάξουν,
γιατί ακόμα κι αυτά περίμεναν να δουν την ασημένια λάμψη.