Όσο ταξιδεύεις, να αλλάζεις σκοπό,
μελωδία στα τραγούδια σου, σκέψεις για το δρόμο!
Γιατί τα μονοπάτια είναι μπερδεμένα,
αφού, απάτητα ήταν μέχρι τώρα.
Η μνήμη δε βοηθάει τίποτα.
Τίποτα δε μαρτυρά το πέρα δέντρο!

Απλά, διαλέγεις, από το που είναι πιο ζεστά, πιο όμορφα.
Έρχονται κρύα. Περιμένεις να ιδρώσεις,
τα πόδια να διαμαρτύρονται διαρκώς,
και να μη μπορείς να σταματήσεις διόλου!
Αφού σύντομα βραδιάζει…
Και πρέπει να βρεις μέρος να απολαύσεις το σκοτάδι!

Το σκοτάδι, αυτό! Φέρνει δροσερό αέρα, ήμερο.
Αστέρια πάνω στο ταβάνι, και μια μυρωδιά
από το χώμα που ποτίζει λίγο – λίγο μες το βράδυ.
Εκεί, μπορείς να ονειρευτείς να αφουγκραστείς
τους ήχους, το ψίθυρο που παρασέρνει ο αέρας
όπως πάει.

Στα ταξίδια αυτά, δε είσαι μόνος!
Υπάρχουν συνοδοιπόροι, ταξιδιώτες, μέχρι και φίλοι!
Κάποιος δυο μέτρα πιο μπροστά, να ψάχνει μονοπάτι,
κάποιος να γκρινιάζει που αφήσαμε αυτόν να οδηγήσει,
και ίσως καμιά φιλική ουρά, να γαυγίζει
χαρούμενα στο δρόμο.

Θα ακουστούν κουβέντες, θα γίνουν τσακωμοί!
Το βράδυ, θα ανάψει οι φωτιά και κάποιοι
θα λένε ιστορίες.
Κι εσύ, θα θυμάσαι το σκύλο, που κατέβαινε
βιαστικός απ’ τη πλαγιά, λες και τον κυνηγούσαν αλεπούδες!

Κι όλα θα γίνουν γνώση, λέξεις, βίωμα
για να πεις κι εσύ μια ιστορία, κάποιο βράδυ!

-Είναι τρόπος να μεταφράσεις τη ζωή σου, τα ταξίδια!