Ωστόσο…
Όταν πέφτουν οι σκιές, και πλησιάζει βράδυ:
Σαν κάτι να θυμάμαι…
Βρίσκομαι σ’ ένα βάδισμα, κι ένα αεράκι
φυσάει, σα να ‘τανε πρωί.
-Έτσι έρχεται η νύχτα, μ’ ένα σιγανό σβήσιμο του ήλιου.
Κι έρχονται τα όνειρα…
Είναι στις λιγοστές στιγμές που περιμένεις,
για να ‘ρθει η γαλήνη.
Κάθε όμορφο, π’ αγάπησες, για λίγο επιστρέφει’
και με μια βαριά ανάσα, σ’ αφήνει πια στον ύπνο!
Κι έτσι θα ‘ρθει το πρωί…:
Με ‘να χρωματιστό παιχνίδισμα του μαύρου!
-Οπώς αρχίζει, έτσι και τελειώνει!-
