Ωστόσο…

Όταν πέφτουν οι σκιές, και πλησιάζει βράδυ:

Σαν κάτι να θυμάμαι…

Βρίσκομαι σ’ ένα βάδισμα, κι ένα αεράκι
φυσάει, σα να ‘τανε πρωί.

-Έτσι έρχεται η νύχτα, μ’ ένα σιγανό σβήσιμο του ήλιου.

Κι έρχονται τα όνειρα…

Είναι στις λιγοστές στιγμές που περιμένεις,
για να ‘ρθει η γαλήνη.

Κάθε όμορφο, π’ αγάπησες, για λίγο επιστρέφει’
και με μια βαριά ανάσα, σ’ αφήνει πια στον ύπνο!

Κι έτσι θα ‘ρθει το πρωί…:
Με ‘να χρωματιστό παιχνίδισμα του μαύρου!

-Οπώς αρχίζει, έτσι και τελειώνει!-