Συχνά, τριγυρίζω στο μπαλκόνι και παίζω με τη μια γλυκιά χνουδωτή ψυχούλα, τη σκυλίτσα μου τη Μάγια. Η Μάγια είναι μία ασυνήθιστη περίπτωση για σκύλος! Λατρεύει να κυνηγάει την ακτίνα του λέιζερ, και το μικρό φως που δημιουργεί όταν χτυπάει στο πάτωμα ή κάποιο τοίχο. Μα όταν είναι στο μπαλκόνι, το φωτάκι του λέιζερ χάνει την αξία του…
Εκεί είναι που θέλει τη συντροφιά μου, να περπατήσουμε μαζί. Περπατάει μπροστά, μυρίζει τα λουλούδια στις γλάστρες, κοιτάει τον ήλιο, κι αγριοκοιτάζει τις μέλισσες! –Φαίνεται ότι εκεί ανάμεσα στις γλάστρες βρίσκει ηρεμία! Μετά από μερικές στιγμές λοιπόν, θα γυρίσει ξαφνικά, το κεφάλι, προς τα πίσω, να με δει! – Να ελέγξει ότι ο άνθρωπος που έχει σαν πατέρα, είναι ακόμα μαζί της.
Άλλες φορές, αφού έχει παίξει, έχει τρέξει, έχει διεκδικήσει την περιοχή της από περαστικούς σκύλους! Έρχεται, βάζει το κεφάλι της στο γόνατο μου, ζητώντας προσοχή και χάδια. Μετά είναι η ώρα του ύπνου. Σχεδόν πάντα, κοιμάται τόσο ήρεμα, τόσο που δείχνει χαμογελαστή.
-Λένε, πολλοί, πως είναι τυχερή που τη βρήκαμε, και έχει έναν άνθρωπο που την αγαπάει τόσο! Αλλά, κάνουν λάθος. Οι πραγματικοί τυχεροί, είμαστε εμείς!
Παλιότερα, όταν οι άνθρωποι ήταν λιγότερο μορφωμένοι. Οι δοξασίες και οι μύθοι είχαν ακόμα βάση στα μυαλά των ανθρώπων. Έτσι και το σπιτικό στοιχειό. Όταν λοιπόν, τα πράγματα πήγαιναν άσχημα, οι άνθρωποι πίστευαν ότι το στοιχειό ήταν θυμωμένο μαζί τους και άφηναν φαγητό κάπου στο σπίτι, για να το φάει το στοιχειό και να ημερέψει. Κι όταν τα πράγματα πήγαιναν καλά, το σπιτικό στοιχειό ήταν ικανοποιημένο και στο σπίτι υπήρχε πάντοτέ άφθονο φαγητό και πολλές φορές είχαν μόνιμο μέρος που άφηναν το φαΐ του στοιχειού.
Βέβαια, το να πιστεύεις σε δοξασίες για τις οποίες έγραψε ο Νικόλαος Πολίτης, πριν 113 χρόνια, είναι λίγο υπερβολικό! Ωστόσο, πρέπει να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, δεν ήταν λιγότερο ευφυείς από εμάς. Η συγκεκριμένη δοξασία, για το σπιτικό στοιχειό, υπήρχε και στην αρχαία Ελλάδα, και βρίσκουμε αναφορές σε πολλές κουλτούρες. Είναι χαρακτηριστικό, ότι υπάρχει αναφορά με παρόμοιες ρίζες στο βιβλίο του Paulo Coelho, το Ημερολόγιο ενός μάγου. Η παράδοση, αναφέρεται στο δαιμόνιο που κατοικεί στο σπίτι, σε άνθρωπο, ζώο ή πράγμα. Το δαιμόνιο, δαίμων προέρχεται από τη λέξη δαίω, που σημαίνει διαμοιράζω. Στη θρησκεία είχε το νόημα του διαμοιρασμού της τύχης. Και κατά προέκταση της δυναμικής του καθενός μας. Έτσι λοιπόν, το φάντασμα του σπιτιού, ήταν τα μέλη του. Μυστικά, αταξίες, και οι σχέσεις των ανθρώπων!
Οι άνθρωποι πάντα ξέραμε ότι τα ζώα ήταν πιο καθαρά στη ψυχή από εμάς. Πάντα θαυμάζαμε την αγνότητα τους. Γι’ αυτό και εκτός από τους πρακτικούς λόγους. Οι άνθρωποι ήθελαν πάντα ζώα μέσα στο σπίτι. Για να ξορκίζουν το κακό των πράξεων τους! Να τους βοηθά να δείχνουν ελεημοσύνη σε μία αθώα ψυχή. Με λίγα λόγια, η ύπαρξη αυτών των αγνών πλασμάτων, μας κρατάει καλούς, μας διατηρεί στην επαφή μας με την ταπεινότητα και τη φύση. Κι όταν ο άνθρωπος είναι ταπεινός, μπορεί να συγχωρεί και να έχει καλές σχέσεις με την οικογένεια και τους γύρω του. Άρα και καλοτυχία…
Έτσι προέκυψε αρχικά, η παράδοση του στοιχειού!
Στη νεοελληνική παράδοση, πήρε εν μέρει αρνητική σημασία, γιατί οι ορθόδοξοι ιερείς θεωρούσαν τη λέξη δαίμων, ως ο παγανιστικός θεός. Και αργότερα πήρε την έννοια του εκπεσόντος αγγέλου, από τη μυθολογία της ιουδαϊκής θρησκείας που κληρονόμησε μετέπειτα και ο χριστιανισμός. Ωστόσο, ο προσωποποιημένος δαίμων, είναι πρακτικά ο διαμοιράζων ή ο διαιρεμένος. – Θυμίζει κάτι… θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι η αυτή ιδέα του χριστιανικού θεού περιέχεται στην έννοια του δαίμονα… Ωστόσο, ο δαίμων είμαστε εμείς, είμαστε όλοι κομμάτια του δαίμονα. Ο δαίμονας του σπιτιού, ο δαίμονας της πόλης, ο δαίμονας του κόσμου! Αυτό είναι η συνέπεια της ελεύθερης βούλησης. Αλλά ελεύθερη βούληση δεν έχουμε ο καθένας ξεχωριστά, αλλά όλοι μαζί. Ο δαίμων έχει ελεύθερη βούληση… Εμείς την κατέχουμε αντιστρόφως ανάλογα με το ποσοστό εξάρτησης μας από τους άλλους. Στην εποχή του internet λοιπόν, η ελεύθερη βούληση. Γίνεται παγκόσμιο θέμα, γι αυτό και χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερο τον τρόπο να κρατάμε τον εαυτό μας ταπεινό και συνδεδεμένο με τη φύση. Να είμαστε ελεήμονες και να δείχνουμε αγάπη!
Είμαστε σε μία εποχή, που θυσιάζουμε την ελευθερία χάριν της ασφάλειας. Δωρεάν υπηρεσίες, εμπορευματοποιούνται. Πλέον μία εταιρία, αξίζει όσο τα δεδομένα που συλλέγει. Δεδομένα από τις ζωές και τις συνήθειες μας. Ψάχνουμε να βρούμε τι σκέφτεται ο παγκόσμιος δαίμονας! Αλλά ο δαίμονας είναι ευτυχισμένος όταν υπάρχει φαγητό κι εμείς ευτυχισμένοι και μονοιασμένοι. Είναι αυτό, που συμβαίνει? Αυτή τη στιγμή ο δαίμονας φοβάται, και ψάχνει μέρος να κρυφτεί από τον εαυτό του. Και κάπου μέσα του, μερικά πλάσματα κοιμούνται σχεδόν σαν να χαμογελάνε, δείχνοντας του ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα!
