avatar

Konstantinos

Γεια σου, με λένε Κωνσταντίνο.

Καλωσήρθες στο προσωπικό μου blog. Δε ξέρω τι σε έφερε εδώ, λογικά κάποιο λάθος click. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι απόλυτα τυχαίο, ίσως να μοιραζόμαστε κάποιες σκέψεις.

Καλή ανάγνωση.

Το σχήμα ενός σκοτεινού ιππότη!

Τα πάντα αλλάζουν μαζί μας! Ο τρόπος που σκεφτόμαστε καθορίζει, τον τρόπο που βλέπουμε το κόσμο! Και περιμένεις, ότι μια τόσο ακριβή κουβέντα, θα παραμείνει σαν απόφθεγμα.

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 17 Αυγούστου, 2015

Όταν γίνω πειρατής…

Συνήθως, όταν γράφεις σε παρασύρουνε τα λόγια! Ένας παράλογος χείμαρρος, μ’ αστέρια, τόπους και ταξίδια, γεμάτο με πειρατές και κουρασμένους ταξιδιώτες.

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 16 Μαρτίου, 2015

Λένε… Προμηθέα

Λένε… Πως πέρασαν, οι εποχές του φόβου! Οι μάγισσες, πως γέρασαν και πέθαναν στα φέρετρα τους…

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 22 Φεβρουαρίου, 2015

Γράμμα στον εγγύτερο Θεό!

Σκέφτηκες ποτέ, ποια είναι τα σχήματα του κόσμου, τα νήματα π’ απλώνονται από τώρα ως το ποτέ και πάλι πίσω.

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 12 Ιανουαρίου, 2015

Η σκιά, που περιμένει

Κι είναι ο λόγος, η αιτία, αυτό π’ αναζητάς λίγες στιγμές, το βράδυ. Παλιές αγάπες, όνειρα, στιγμές που νόμιζες πως θα ‘χες βρει εξήγηση

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 27 Σεπτεμβρίου, 2014

Ψάχνοντας μετάφραση!

Όσο ταξιδεύεις, να αλλάζεις σκοπό, μελωδία στα τραγούδια σου, σκέψεις για το δρόμο!

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 18 Απριλίου, 2014

-Όμορφη, Σελήνη!

Ήσουν απ’ τις λαμπρότερες θεότητες στην πρώιμη γη. Στα πόδια σου, ο νέος κόσμος, όταν ακόμα τα βράδια κι οι ημέρες, διαρκούσαν ώρες!

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 23 Σεπτεμβρίου, 2013

Κοιτώντας το άπειρο

Τις στιγμές, που το βλέμμα παραμένει ίδιο, σε ένα ατέλειωτο κενό. Είναι εκείνες οι φορές, που ο χρόνος σταματάει

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 8 Σεπτεμβρίου, 2013

Οι αναζητητές των χαμένων ονείρων!

Είναι οι ελπίδες των καταραμένων … -Μαύρες, χρωματισμένες με το γκρίζο σαν την ξεχασμένη τους αρχαία γη

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 23 Νοεμβρίου, 2010

Ο κύκλος μιας ανάσας

Όταν πέφτουν οι σκιές, και πλησιάζει βράδυ: Σαν κάτι να θυμάμαι…

Δημοσιεύτηκε από Konstantinos , 27 Μαΐου, 2010

προηγούμενη σελίδα επόμενη σελίδα