avatar

Konstantinos

Είμαι μηχανολόγος μηχανικός από το ΑΕΙ TT Πειραιά.

Ασχολούμαι με τον προγραμματισμό στον κομμάτι ανάπτυξης εφαρμογών ιστού (εφαρμογών που προβάλλονται και χρησιμοποιούνται από browser). Και στην αυτόνομη, μηχανική εκμάθηση αλγορίθμων.

Τον ελεύθερο μου χρόνο, τον περνάω σε προσωπικά projects. Είτε στο διάβασμα και την προσωπική εξέλιξη. Ενώ πάντα, ψάχνομαι για καλές ταινίες!

Ασχολούμαι με τις θετικές επιστήμες γενικότερα, κυρίως με αστρονομία - αστροφυσική και μηχανική.

Όταν έχω αρκετό χρόνο, ζωγραφίζω, με μολύβι ή κάρβουνο και ψηφιακά (tablet, digitizer).

Έχω ασχοληθεί με πολεμικές τέχνες:

- Shotokan karate (3 Kyu)
- Tae Kwon Do (1 Dan)

Κι εν τέλει κατα το δυνατό ακολουθώ ένα υγιεινό πρόγραμμα διατροφής και άσκησης.

Γράφω πεζά και ποιήματα για τα οποία συντηρώ στο παρόν blog!

Όταν γίνω πειρατής…

Συνήθως, όταν γράφεις σε παρασύρουνε τα λόγια! Ένας παράλογος χείμαρρος, μ’ αστέρια, τόπους και ταξίδια, γεμάτο με πειρατές και κουρασμένους ταξιδιώτες.

Λένε… Προμηθέα

Λένε… Πως πέρασαν, οι εποχές του φόβου! Οι μάγισσες, πως γέρασαν και πέθαναν στα φέρετρα τους…

Γράμμα στον εγγύτερο Θεό!

Σκέφτηκες ποτέ, ποια είναι τα σχήματα του κόσμου, τα νήματα π’ απλώνονται από τώρα ως το ποτέ και πάλι πίσω.

Η σκιά, που περιμένει

Κι είναι ο λόγος, η αιτία, αυτό π’ αναζητάς λίγες στιγμές, το βράδυ. Παλιές αγάπες, όνειρα, στιγμές που νόμιζες πως θα ‘χες βρει εξήγηση

Ψάχνοντας μετάφραση!

Όσο ταξιδεύεις, να αλλάζεις σκοπό, μελωδία στα τραγούδια σου, σκέψεις για το δρόμο!

-Όμορφη, Σελήνη!

Ήσουν απ’ τις λαμπρότερες θεότητες στην πρώιμη γη. Στα πόδια σου, ο νέος κόσμος, όταν ακόμα τα βράδια κι οι ημέρες, διαρκούσαν ώρες!

Κοιτώντας το άπειρο

Τις στιγμές, που το βλέμμα παραμένει ίδιο, σε ένα ατέλειωτο κενό. Είναι εκείνες οι φορές, που ο χρόνος σταματάει

Οι αναζητητές των χαμένων ονείρων!

Είναι οι ελπίδες των καταραμένων … -Μαύρες, χρωματισμένες με το γκρίζο σαν την ξεχασμένη τους αρχαία γη

Ο κύκλος μιας ανάσας

Όταν πέφτουν οι σκιές, και πλησιάζει βράδυ: Σαν κάτι να θυμάμαι…

Ένα ξύπνημα

Τα ασημένια δάκτυλα του ήλιου άγγιξαν το δρόμο!
Και πήραν τα εναπομείναντα νερά κάποιου ψιλόβροχου,

προηγούμενη σελίδα επόμενη σελίδα